اسپلیت تی یک اتصال دو تکه تمام محیطی است که ممعولاً زمانی برای انشعاب گیری استفاده می شود که انشعاب جدید در مقایسه با خط لوله اصلی در نسبت های حساسی قرار دارد. به این معنا که انشعاب بنابه ویژگی های خود و خط تحت فشار بوده و از این رو می بایست از بهترین اتصال به منظور انشعاب گیری بهره برد تا بیشترین میزان از فشار وارده از ناحیه محل انشعاب از طریق اتصال اسپلیت تی خنثی شود. در ساخت اسپلیت تی می بایست آن فرایندهایی را که نقش حیاتی در تعیین میزان کیفیت این اتصال را دارند شناسایی و بکوشیم که تا جای ممکن با تقویت آن ها و کاسیتن و از ایراداتی که می توانند داشته باشند، کیفیت محصول ساخته شده را به حداکثر خود برسانیم.
چنان که می دانیم اسکلت این اتصال را نحوه جوشکاری آن شکل می دهد. جوشکاری فرایندی است که قطعات این اتصال را از طریقش به هم متصل می کنیم و در نهایت نیز ضمن نصب آن روی خط لوله به روش جوش روی آن نصب خواهند شد. در محدود مواردی است که از اسپلیت تی های مکانیکی به عنوان فیتینگ استفاده می شود چرا که اتصالات جوشکاری قدرت نشتی گیری و آب بندی بالاتری دارند. از این رو جوشکای حرف اول را در کیفیت یک اتصال سه شاخه دو تکه اخته شده ایفا می کند و صحت فرایندی آن ضامن کیفیت مناسب اتصال خواهد بود.
در جوشکاری قطعات اسپلیت تی روی هم، و همچنین جوشکاری اتصال روی خط لوله می بایست آزمون ها و تست های جوش و فشار مورد نیاز به دقت و به صورت کامل به انجام برسند. بسته به میزان حساسیت کار و دقتی که از کار انتظار داریم درجه سخت گیری در خصوص تست هایی که انجام خواهند شد بیشتر خواهد بود.
تست های رادیوگرافی، پی تی، یو تی، و سایر تست های جوش روش هایی مطمئن برای حصول اطمنیان از کیفیت اتصال اسپلیت تی خواهند بود. زمانی می توان تست جوش یک اتصال اسپلیت تی را تأیید شده دانست که ایرادات زیر را با خود نداشته باشد:
- نفوذ ناکافی: زمانی روی می دهد که فلز پر کننده ریشه جوش را به صورت کامل پر نکرده باشد و با حفره و توخالی بودن در این ناحیه مواجه شویم.
- فرورفتگی داخلی: زمانی اتفاق می اقفتد که به دلیل نوسان در جوش فلز پر کننده دچار اعوجاج در پر کردن ناحیه جوش می شود و به این ترتیب خلاء و شکاف در خطوط جش ایجاد ی شود. این نوسانات ممکن است به دلیل غیر حرفه ای بودن جوشکار و تنظیم نامناسب دستگاه جوش به وقوع بپیوندند. در هر صورت اگر این ایراد در تلورانس مجاز برای ساخت اسپلیت تی قرار نداشته باشد بدون شک می بایست ایراد دیده شده را رفع نمود.
- ذوب ناقص: زمانی به وقوع می پیوندد که بین فلز جوش و فلز مبنا یا همان لوله اصلی فاصله و شکاف ایجاد می شود. از اصلی ترین عواملی که باعث بروز چنین ایرادی می شود سرد بودن هوا است. در نتیجه سرما پس از اتمام جوشکاری، فرایند سرد شدن تدریجی ناحیه جوش به وقوع نپیوسته و در نتیجه سرمای بالا، ماده مذاب به یکباره جامد می گردد. این امر طبیعتاً شکافی را در ناحیه جوش و فاصله میان فلز مبنا و فلز جوش ایجاد خواهد کرد که در نتیجه نهایی کار خطا محسوب می شود.
- سوختگی درون لوله ای: زمانی به وقوع می پیوندد که فلز جوش نفوذ بیش از حد روی فلز مبنا انجام شده باشد و چجه بسا باعث آسیب دیدن و شکاف برداشتن، یا ترک خوردن آن شود. این مشکل زمانی به وقوع می پیوندد که جوشکار نامتبحر بوده و خط جوش را با سرعت خیلی پایین پیش ببرد به نحوی که ماده جو درون لوله نفوذ کند. ممکن است به دلیل تنظیم نامناسب دستگاه نیز شاهد چنین ماجرایی باشیم. اما یکی از رایج ترین دلایل بروز این ایراد انتخاب الکترود نامناسب برای کار می باشد.
سازنده اسپلیت تی می بایست با در نظر داشتن خطوط جوش، ضخامت لوله، جنس لوله و مواردی از این قبیل انتخاب نوع الکترود، تنظیمات دستگاه، انتخاب جوشکاری متبحر و مواردی از این دست را تحت کنترل و نظارت خود قرار دهد. اسپلیت تی یک اتصال با کارکرد حساس است و نباید ایرادی در محصول نهایی آن یافت شود. وجود ایراد در این اتصال به معنای کارکرد نادرست یک انشعاب روی خط لوله یک مجتمع صنعتی خواهد بود که طبیعتاً تبعات بالایی می تواند به همراه داشته باشد.
جوشکاری مهم ترین اصل در ساخت اسپلیت تی محسوب می شود اما فاکتورهای دیگری نیز در این امر دخیل اند که در مقایسه با این متغیر در حاشیه قرار می گیرند. در نهایت می بایست اشاره کرد که سازنده اسپلیت تی با بکار گماردن جوشکاران متبحر و کارآشنا و واجد صلاحیت که در زمینه جوشکاری روی خطوط لوله زنده تخصص کافی را دارند می تواند بر بسیاری از مشکلات فایق آید. چا که نه تنها فرایندها بر اساس دستورالعمل های تدوینی پیش خواهند رفت، بلکه یک جوشکار متبحر خود نقش یک سرمایه و عامل بازرسی محسوب می شود که می تواند با ابتکار عمل و خلاقیت خود جلوی بسیاری از ایرادات احتمالی در خصوص ساخت اسپلیت تی را بگیرد. |